13 Mart 2012 Salı

Geç kalınmış düşler.

   7 aydır ne bir yakın arkadaşım var ne de bir sevgilim.Aslında sevgilisiz iyim yani hiç çekemem manita dırdırını ama yakın bi arkadaşım olsaydı iyiydi.Yada benimle anlaşabilecek,her şeyimi anlatabileceğim bir kişi olsaydı da olabilirdi.Kim olduğu fark etmez.
   7 ay önce çok neşeliydim,mutluydum en azından yalnız değildim.Beni dinleyen,anlayan,yanımda olan,destekleyen arkadaşlarım vardı ama gel gör ki onlar toz olup uçtular.Keşke hala yanımda olabilselerdi.Keşke hala onlara bir şeyler anlatabilseydim.Maceralarımıza devam edip eğlenseydik.
  Bu gece rüyamda o en sevdiğim arkadaşlarımı gördüm.Hep birlikte bir apartman bahçesinde oturuyorlardı ben ise 5. veya 6. kattan onları izliyor onların yanına gitmek için can atıyordum.Ama annem beni bir şekilde oyalıyor şunu yap öyle in aşağıya diyordu.Bende hızlı hızlı her şeyi yaptım tam aşağı indim apartmanın kapısında bir kalabalık benim oraya gitmemi engelliyormuş gibi birlik olmuşlardı.Tam onlardan da sıyrıldım derken bir baktım ki arkadaşlarım gitmiş.
  Ben tabi çok üzüldüm ama sonra pek yakın olmadığım ama yinede sevdiğim bi arkadaşım geldi ve beni avutmaya çalıştı.Ben ondan sıyrılıp arkadaşlarımı aramaya gittim.Ama kimseyi bulamadım.Düşümde bir kez daha kaybettim ben onları.Düşümde geç kaldım.
   Etkilendim ben bu rüyada ve özlem duygusunun gücünü keşfettim.gerçekten çok güçlü bir duygu.Çaresizliğide beraberine katıp insanı çürütebilir.
   Şimdi ise kimse yok.Beni anlayan ,beni dinleyen,benimle zaman geçirmek isteyen,düşüncelerimin uyuştuğu kimse yok.milletin ne boktan derdi var.Saçma saçma.Gerçekten çok saçma geliyor bana onların davranışları,düşünceleri,üzüldükleri şeyler bile saçma.Onlarında beni umursadıkları söylenemez hani.Mesela;
  Ben okula otobüsle gidiyorum son 2 aydır.Önceden servis ile gidiyordum ama çok dolanıyordu filan yapamadım bende otobüsler gitmeye karar verdim zaten otobüsünde servisten bi farkı hem daha ucuz hemde beş dakikada şipşak okuldayım.Otobüs candır hacı.Neyse bu otobüste aynı okuldan olduğum bir sürü kişi var zaten otobüs bizim okula çalışıyor sanki.Ful bizim okulun yolcuları var.
   Bir tanesiyle nasıl oldu bilmiyorum ama arkadaş olmuşum.Okula beş dakika filan beraber yürüyoruz.Ama o kızla arkadaş olduğum güne lanet olsun.Lanet olsun bu hayat lanet olsun bu sevgim der arabeske bağlardım ama neyse.
    Ben  kulaklığımı takmış okula doğru yürürken yanıma bu kız geldi yine.Oracıkta katil olabilirdim.Ya gelmiş bana babasının sürahiyi nasıl kırdığını anlatıyor.Kulağımda kulaklık olmasına rağmen.Zaten otobüse bindiğimden beri babası,kuzeni ve kardeşleri dışında bi şey konuşmadık.Konuşamayız da herhalde.
   Ya arkadaşım görmüyor musun kulağımda kulaklık var seni dinlemiyorum.Baban veya kuzenin umrumda bile değil.Bi siktirip gider misin? demek istedim.Diyemedim ama çok istedim.İçime oturdu  bu kelimeler.Bir de şöyle bir şey var bir şeyler anlatmadı mı sürekli ağzında saçma saçma şarkılar mırıldanıp duruyor yanımda aslında mırıldanmıyor bildiğin orada konser veriyor yani.Bu konserin işitme engelliler için olmasını dilerdim.Ama bir tek ben vardım.
   Ama kafamı sikti yani kız.Evini,sınıfını,kuzenini her şeyini biliyorum artık.Bunları bileceğime biraz matematik anlatsaydı bari işime yarardı.Tı allam ya.
   Sonra Beyza niye yalnız.Beyza niye hiç bizi dinlemiyor.Tabi dinlemem amk bana ne senin özel hikayelerinden sanki bulutlardan bahsetti de bende dinlemedim.!
  İşte sorun da bu anlama,dinleme,konuşma,düşünme,istek,zevklerimiz her şeyimiz farklı insanlarla.Onun için ben şu an bu haldeyim.Onun için eski, beni anlayan ve zevklerimizin aynı olduğu arkadaşlarımı çok özlüyorum.

Hiç yorum yok: