Annem benim her şeyim.

Tüm  anneler evlatlarına sahip çıkar ve onların dertlerini dinleyip onlara yardım etmeye çalışırlar.Ve tüm evlatlar annelerine dertlerini anlatırlar ve onlardan destek alırlar.
Peki sorun bende  mi annem de mi?Ben neden anneme hiçbir şey anlatamıyorum.Neden yaşadığım olaylara karşı annemin vereceği tepkiden korkuyorum.Neden annemi kendime bu kadar yakın hissetmiyorum?
Ben annemi ailemdeki tüm bireylerden daha çok severim.Annem bana varlığıyla huzur veriyor ama bir kaç gündür bu sorular takışıyor kafama.Yani mesela ben hiç annemin yanında ağlamadım,ona sarılıp yükümü hafifletmeye çalışmadım.
Ama inanın bana bunları yapmak için her şeyi verirdim.Yani anneme kimden hoşlandığımı anlatım , ona ulaşamadıkça ona nasıl daha çok bağlandığı mı yada ona dokunamamanın, konuşamamanın bana nasıl acı verdiğini anlatmak için her şeyi verirdim.Ve biliyorum eğer bunları yapabilseydim hayat bana daha kolay,küçük ve güçsüz gelebilirdi.
 Ama ben annemi seviyorum.Annemle sadece mutluluklarımı paylaşsam bile onu her şeyden çok seviyorum.Ve her zaman annemle aynı anda ölmeyi istemişimdir.Çünkü önce o ölürse ah düşüncesi bile kötü annemsiz yaşayamam ben ve ben ölürsem de anneme yaşattığım acıdan dolayı daha fazla acı çekerim.İlk nefesimi annem ile birlikte aldım ve son nefesimi de annemle birlikte vermek isterim.Ve annemden hiç ayrılamam ben.Annem benim her şeyim.