21 Aralık 2011 Çarşamba

Geçmiş.

''İnsanlar vardı etrafımda,acımasız,bencil,başkalarının ne  düşündüğünü önemsemeyen.Kendimi kalabalığın  içinde yanlız hissediyorum.Sanki her şey o anlık.Sanki bir daha hiç göremeyeceğim veya ilk defa gördüğüm ve bundan sonra sürekli göreceğim yüzler görüyorum.Huzursuzum,endişeliyim sebebini bilmiyorum.Eskiden daha mutluydum.İçimde herhangi bir endişe yoktu.Kaygılanmıyordum.
        Duvarlar üzerime üzerime geliyor.Bu neyi çağrıştırıyor onu da bilmiyorum.Sank, görünmez olmuştum , kimse beni görmüyor görse bile görmemezlik yapıyor sanki beni istemiyordu.Benden korkuyorlardı galiba.Beni onlara karşı kokutucu ve itici yapan bir şey vardı.Ama naydi o şey?'' diye bir yazı yazmışım günlüğüme önceleri.
      Okuyunca tebessüm ettim bir anda çünkü bu yaşadıklarımın hiçbirini yaşamıyorum,düşünmüyorum şimdi.Şimdi ise itici olmak yerine çekici geliyorum insanlara ki beni sevdiğini belli eden insan çevremde fazla.
    Şimdi daha iyi anlıyorum her şey geçici.Hiçbir şey kalıcı değil.Mutlaka bir gün yaşadığın o en kötü an'a bile dönüp bakacaksın.Ve yüzüne bir tebessüm belirecek.Aslında tebessüm o gün olanlar için belirmeyecek yüzünde o günü atlattığın için belirecek.Ve bence bu hayatta hiçbir şey için kendini üzmeye değmez.Çünkü o üzüldüğün kişiye ileride tebessümü bir kenara bırak güleceksin.Kendine dışarıdan baktığında ne kadar gülünç bir duruma düştüğünü göreceksin ama bazende üzüleceksin veya acıyacaksın kendine.
     Ama unutulmaması gereken tek şey var.Geçecek, her şey gelip geçecek.

Hiç yorum yok: