Ayrılık bazen fazlasıyla gereksiz ve acı verici.

Ayrılık derken sevgili falan değil yani ayrılık deyince ilk aklınıza gelebilecek olan anlam o ,ama sevgiliden daha önemli birliktelikler var bu dünyada ve ben bu birlikteliklerin hiç bitmesini istemiyorum.Başıma geldiği için biliyorum nasıl bir boşluğa düşüldüğünü.Her şeyinizi anlattığınız , bazen aynı yemekleri yediğiniz , birbirinizi anlayabildiğiniz ve en önemlisi sıkılmadan saatlerce konuştuğunuz kişiden ayrı kalmak inanın çok zor.Her yaptığınız işte onunda yanınızda olmasını ,her söylediğiniz sözde onunda sizi desteklediğini görmek istersiniz bazen ama elden ne gelir.

     Benim en yakın arkadaşım yani Müge ile biz ilk başlarda aynı ortamda olmamıza rağmen birbirimizden habersiz gelip gidiyorduk.Sonra kavga ettik ve bir süre hiç konuşmadık resmen düşman kesilmiştik.Şimdi o günler aklıma geldikçe gülüyorum.Yanlış anlamayın kendime gülüyorum ben çünkü ne duruma düşmüşüm Allahım.Neyse işte biz tekrar barıştık ve o barışmayla benim hayatım değişti diyebilirim.Çünkü biz öyle bir barıştık ki herkes neye uğradığına şaşırdı.Hiç aurılmadık birbirimizden her şeyi ama her şeyi anlattık birbirimize saatlerce.Güldük,eğlendik, bazen beraber uyuduk, bazen dedikodu yaptık,bazen ise ağladık ama hiç kopmadık birbirimizden.Ta ki mesafeler bizi ayırana kadar.O başka bir şehre taşınmak zorunda kaldı ben başka bir şehre.Yollar,kilometreler ayırdı bizi.Yine görüştük,konuştuk fakat eskisi gibi olamadık.Ve bu ayrılık bana fazlasıyla acı çektirdi.Sadece Müge'den değil bir çok arkadaşımdan ayrılmak zorunda kaldım.Ve şimdi yalnızım.Etrafımda ne bana eşlik edecek ne de benimle saatlerce konuşacak birisi var.

      İşte benim hayatım boyunca yaşadığım en büyük ayrılık.Sadece telefon ve internet ile görüşebiliyoruz ve benim onun yüzüne anlatacağım o kadar çok şey var ki.Yani 4 senede onunla neler paylaşmışımdır kim bilir.Şimdi ise kimseyle paylaşamadığım şeylerin çokluğu beni eziyor.Her gün özlüyorum onu,şakalarımızı,çılgınlıklarımızı,bazen vurdumduymazlıklarımızı o kadar çok özlüyorum ki.Ve hayatıma giren ve girecek olan kişilerin asla onun gibi olamayacağına eminim.Hayatıma onun gibi kimse girmedi de zaten.Anlattığına göre o da kimseyi bulamamış benim yerimi dolduracak.Zaten kimse dolduramaz ki birbirimizin içinde oluşan  o koca  boşluğu.

      Ama bir gün mutlaka yine beraber olacaz.Gezicez ,tozucaz, eğlenicez,anlatıcaz,konuşucaz ve birbirimizi saatlerce dinlicez.Yılların acısını çıkarıcaz.Ne olursa olsun yine de anlatmadığımız şeylerin boşluğu hiç kapanmayacak içimde.Çünkü onlar içimde öyle derin bir kuyu gibi bir şey oluşturdu ki sonu belli değil.Attığım taşın sesi geri gelmiyor o kuyudan.Şimdi içimde sadece bir ümit var yine o boşluğu oluşturan kişi ,o boşluğu kapatmaya çalışacak,çalışıcaz.

Siz şu anda benden kilometrelerce uzak olan kişi gibi bir kişi ile beraberseniz ondan hiç ayrılmayın.Çünkü o boşluk ne yaparsanız yapın kapanmıyor.Kapatılmıyor.Yapabileceğiniz tek şey kalıyor geriye o kuyunun kapağını kapatmak.Ve bir daha hiç açmamak.